نامه ای به شهدای هسته ای
اگر از حال ما بپرسی حالمان خوب است. سرمان رازیر انداخته ایم وزندگیمان را میکنیم انگار نه انگاربرای چیزی که داریم ازدست میدهیم خون داده ایم.انگار خون شمارا مردم که نه ولی خیلی ازمسئولان فراموش کرده اند.ودلشان خوش است به حرف های قشنگی که میزنند وبه وعده های که میدهندواز آن طرف گزینه هاست که یکی یکی روی میز می آید.آخر گفت وگوی تمدن هارا که یادتان هست شدیم محور شرارت .
آقایان قدم به قدم پیش می آیند وماقدم به قدم والبته با لبخند عقب نشینی میکنیم. چقدر زحمت کشیدید برای آن چیزی که ما به راحتی ازدست دادیم به راحتی در عوضش چه گرفتیم نمیدانم. من شرمنده ام که بهای خون عزیزتان شد چند وعده توخالی وپوچ...
نه ماهنوز زحمت های شما بی خوابی هایتان برای همان چیزی که دنیا ماراازآن محروم کرد فراموش نکردهایم حالا همان های که مارا محروم کردند دوباره اما به شکل دیگری مارا محروم میکنند
راستی برایتان نگفتم که این روزها اسم ماشده است تازه انقلابی های که افراطی هم هستند حالا اگر گلویمان به خاطر خون شما وبه خاطر انقلاب وآرمانهایش پاره شود بانتانیاهو مقایسه می شویم .حالا اگر کسی نقدی بنویسد وبگوید میشود دشمن .اما نه من دشمن نیستم ولی خودتان بگوید :فردای قیامت جواب خون تورا چطور بدهیم اصلا فردای قیامت نه پسرت دخترت که بزرگ شد وپرسید خون پدرم راباچه معامله کردید چه بگوییم چه داریم که بگوییم؟؟
حالا ما افراطی سخن آقاراچه می کنید؟اگر یک روزی مسئله هسته ای حل شد -فرض کنید جمهوری اسلامی ایران عقب نشینی کرد.همان که آنها می خواهند –خیال نکنیدمسئله تمام خواهد شد !نه ده ها مسئله دیگر راپیش میکشند .چرا موشک دارید؟چرا هواپیمای بدون سر نشین دارید؟چرابارژیم صهیونیستی بدید ؟چرا رژیم صهیونیستی رابه رسمیت نمی شناسید ؟چرا ازمقاومت درمنطقه به قول خودشان خاور میانه حمایت میکنید؟وچرا وچرا وچرا 12/8/1392
از حال مااگر بپرسید روبه راه نیستیم دلمان خون است به خاطر خونتان ...اما ازاین اینها که بگذریم تاآخرین نفس تاآخرین توان به یاری خدا ایستادهایم ...از اوبه یک اشاره ازما به سردویدن
از یک نسل سومی برسد به دست
شهیدمصطفی احمدی روشن
شهید داریوش رضایی نژاد
شهید مسعود علی محمدی
شهید مجید شهریاری
وهمه شهدای هسته ای ایران
