اصلا حسین جنس غمش فرق کند

اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند

این راه عشق، پیچ و خمش فرق می‌کند!

اینجا گدا همیشه طلبکار می‌شود

اینجا که آمدی کرمش فرق می‌کند!

شاعر شدم برای سرودن برایشان

این خانواده محتشمش فرق می‌کند!

صد مرده زنده می‌شود از ذکر یا حسین

عیسای خانواده دمش فرق می‌کند!

از نوع ویژگی دعا زیر قبه‌اش

معلوم می‌شود حرمش فرق می‌کند!

تنها نه اینکه جنس غمش، جنس ماتمش

حتی سیاهی علمش فرق می‌کند!

با پای نیزه روی زمین راه می‌رود

خورشید کاروان قدمش فرق می‌کند!

من از "حسینُ منّی" پیغمبر خدا

فهمیده‌ام حسین همه‌اش فرق می‌کند!

شاعر: علی زمانیان

من الغریب الی الحبیب3

بعضی ها ما را سرزنش می کنند که چرا دم از کربلا می زنید و از عاشورا ؛ آنها نمیدانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد یک افق است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده ایم ، نه یک بار نه دو بار … به تعداد شهدایمان

 

من الغریب الی الحبیب

---

از همه دل بریده ام نشسته ام به پای تو

 غریب این جهان بود .هر که شد اشنای تو

چو حاجتی چو حاجیان .طواف کعبه را کنم

 رسیده  دست همتم .بدامن  ولای تو

بروی پاره بوریا .صلای خسروی زدم

 تاج شرف بسر نهد .گدای بینوای تو

نخورده می چه شورها .کنم به بزم زندگی

 هوای باده کی کند .مست می صفای تو  

چه سوخت اتش غمت .روان من روان من

 چه شد که زنده مانده ام برای تو برای تو                                                      

 فسانه های زندگی .چگونه بشنود کسی

 که داده گوش جان چو من .به دلنشین صدای تو

بزیر سایه فلک .وجود خود چرا کشم

  در اسمان بخت من .چو پر کشد همای تو

به خلق عالمی دگر .چه حاجتم  کنون که دل

 نهاده روی معرفت .به قبله ی دعای تو

اسیر ناتوان منم .امیر مهربان تویی

  بکن هر انچه میکنی .رضای من رضای تو

من الغریب الی الحبیب

باهمه ی بی سرو سامانی ام باز به دنبال پریشانی ام

آمده ام بلکه نگاهم کنی عاشق ان لحظه طوفانی ام

دل خوش گرمای کسی نیستم آمده ام تاتو بسوزانی ام

آمده ام باعطش سال ها تاتو کمی عشق بنوشانی ام

خوبترین حادثه می دانم ت خوبترین حادثه میدانی ام

حرف بزن ابر مرا باز کن دیرزمانی است که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن سالهاست تشنه یک صحبت طولانی ام

ها..به کجامیکش ام خوب من ها...نکشانی به پریشانی ام